Είναι σαφές ότι το εργασιακό περιβάλλον έχει αλλάξει δραματικά τα τελευταία χρόνια: οι αλλαγές αφορούν τόσο την εργασία ως ιδέα όσο και τις μεθόδους και τα μέσα που χρησιμοποιούν οι εργαζόμενοι. Η πιο εμφανής διαφορά είναι η εκτεταμένη χρήση των υπολογιστών που έχει αυξήσει πολύ την ταχύτητα της παραγωγικής διαδικασίας. Αλλά επίσης διακρίνουμε και αύξηση της ευαισθητοποίησης για: την κοινωνική ευθύνη, την προστασία του περιβάλλοντος και την ασφάλεια στον εργασιακό χώρο. Η προσοχή και για τους τρείς αυτούς άξονες της σύγχρονης παραγωγικής θεώρησης, θα έπρεπε να είναι, μέχρις ενός σημείου, αυτονόητη αλλά τόσο η οικονομική πίεση των τελευταίων ετών όσο και η αύξηση του ρυθμού της οικονομικής αλυσίδας εύκολα παρασύρουν τις επιχειρήσεις να παραμελήσουν τις αξίες αυτές. Σε ότι αφορά την ασφάλεια στον εργασιακό χώρο, οφείλουμε να δώσουμε ιδιαίτερα μεγάλη προσοχή από την στιγμή που σχετίζεται με την ανθρώπινη υγεία και ζωή με το δεδομένο ότι το δικαίωμα στην ζωή είναι το πρωταρχικό δικαίωμα όλων.
Στον χώρο των logistics τώρα, είναι ενδιαφέρον ότι τα τελευταία χρόνια έχει εμφανιστεί πληθώρα προϊόντων που προορίζονται για τα περονοφόρα οχήματα και που λειτουργούν ως προειδοποιητικά μέσα για αποτροπή ατυχημάτων. Κυρίως είναι προϊόντα που σχετίζονται με την ακοή και την όραση των εργαζομένων (φάροι, σειρήνες, φώτα). Το αρνητικό αυτής της υπερπροσφοράς τέτοιων προϊόντων, με τιμές που μάλιστα είναι χαμηλές, είναι ότι οι επιχειρήσεις αγοράζοντας ένα ικανό εξοπλισμό από αυτά θεωρούν ότι έχουν διευθετήσει επαρκώς το θέμα «ασφάλεια». Δυστυχώς το πρόβλημα είναι πολύπλοκο λόγω του ότι σχετίζεται με την ανθρώπινη ψυχολογία: αναφέρεται συχνά, ότι όσα τεχνικά μέσα και να χρησιμοποιήσουμε, με προειδοποιήσεις για κάθε πιθανό ή/και απίθανο κίνδυνο, μετά από λίγο καιρό η ικανότητα αντίληψης των σημάτων από τους εργαζομένους έχει αμβλυνθεί πολύ από την επανάληψη των προειδοποιητικών σημάτων που πλέον δεν αντιδρούν σε αυτά και έτσι η πιθανότητα ατυχήματος παραμένει.
Πάντως, η ασφάλεια πρέπει να εκλαμβάνεται ως κουλτούρα: ένα δυναμικό σύνολο διαδικασιών και συμπεριφορών για το σύνολο του προσωπικού που πρέπει να ενσωματωθούν στην καθημερινή παραγωγική διαδικασία της επιχείρησης. Είναι παράλογο να συμβαίνουν ατυχήματα γιατί οι άμεσα σχετιζόμενοι – οι εργαζόμενοι – παραμελούν κάποιους κανόνες ασφαλείας λόγω βιασύνης, άγχους ή και υπερβολικής αυτοπεποίθησης. Γενικά για την εργασιακή ασφάλεια ισχύουν κάποιοι κανόνες:
- Τα προειδοποιητικά μέσα είναι απαραίτητα αλλά δεν αρκούν
- Απαιτείται συνεχής εκπαίδευση του προσωπικού
- Ο εντοπισμός και η καταγραφή των πιθανών κινδύνων πρέπει να γίνεται –και- από τους εργαζόμενους
- Η σωστή συντήρηση των περονοφόρων συμβάλλει στην αύξηση της ασφάλειας
- Στα πλαίσια της ασφάλειας συμπεριλαμβάνεται και η Εργονομία
Και τέλος δεν πρέπει να βλέπουμε την τήρηση της ασφάλειας στον εργασιακό χώρο ως ένα αναγκαίο κακό. Στην πραγματικότητα η Ασφάλεια είναι η αφορμή να γίνουμε καλλίτεροι, ποιοτικότεροι κάτι που εν τέλει κεφαλαιοποιείται σαν κέρδος γιατί η αγορά ξέρει να εκτιμάει το καλό και το ποιοτικό.
