Είναι σαφές ότι από πλευράς εξοπλισμού, τα περονοφόρα είναι το βασικότερο εργαλείο μέσα σε μιαν αποθήκη. Και η αποθήκη είναι η καρδιά για μια πληθώρα επιχειρήσεων: σούπερ μάρκετ, μεταφορές, διανομές, 3PL, βιομηχανίες τροφίμων, ποτών, καταναλωτικών ειδών… Τι περιμένει μια επιχείρηση από τα περονοφόρα της; να είναι παραγωγικά και να μην προκαλούν απρόβλεπτες διακοπές στην ροή εργασίας. Αυτό ακούγεται απλό αλλά κρύβει από πίσω του πολλές παραμέτρους που απαιτούν οργάνωση, εκπαίδευση, συστηματική λειτουργία, μηχανογραφική υποστήριξη…
Έχει αξία λοιπόν να δούμε πως έχει εξελιχθεί η τεχνική υποστήριξη των περονοφόρων τα τελευταία δέκα περίπου χρόνια, που βρισκόμαστε σήμερα και που πιθανώς οδεύουμε.
Γενικά, το θέμα της συντήρησης των περονοφόρων αντιμετωπίζεται με τους εξής δύο εναλλακτικούς τρόπους: είτε η επιχείρηση αναθέτει την υποστήριξη και συντήρηση σε εξειδικευμένα τεχνικά team, συνήθως τον προμηθευτή των οχημάτων, με υπογραφή συμβολαίου συντήρησης, είτε συνάπτει συνεργασία με κάποιον ανεξάρτητο τεχνικό τον οποίο και καλεί όταν προκύπτει κάποιο πρόβλημα. Η πρώτη επιλογή έχει τα εξής θετικά στοιχεία: περιλαμβάνει προληπτικό έλεγχο που περιορίζει σε μεγάλο βαθμό την εμφάνιση προβλημάτων, το όποιο πρόβλημα παρουσιαστεί βρίσκει λύση σχετικά γρήγορα με αντικατάσταση ανταλλακτικού/-ων, η ανταπόκριση είναι σχετικά γρήγορη και γενικά εξασφαλίζεται η συνεχής ροή εργασίας χωρίς πολλές διακοπές και με σχετικά μικρό downtime. Οι πελάτες θεωρούν ότι αρνητικά αυτής της λύσης είναι το υψηλό κόστος που πολλές φορές ξεφεύγει από το προϋπολογισμένο budget λόγω απρόβλεπτων προβλημάτων καθώς και η δυσκολία επικοινωνίας τους με τον πάροχο των υπηρεσιών λόγω έλλειψης τεχνικών γνώσεων από πλευράς τους. Επίσης η λύση αυτή είναι εφικτή εκεί που υπάρχει ομοιογενής στόλος οχημάτων (όλα ή τα περισσότερα δηλαδή οχήματα είναι του ίδιου κατασκευαστή).
Η δεύτερη επιλογή προσφέρει μια πιο ευέλικτη επαγγελματική σχέση αφού ο συνεργάτης τεχνικός δεν έχει το μέγεθος του τεχνικού τμήματος μιας οργανωμένης εταιρείας περονοφόρων, μπορεί να συμπιέσει περισσότερο τα κόστη μέσα από την καθημερινή διαπραγμάτευση καθώς και διότι για τη διόρθωση μιας βλάβης, ο τεχνικός, μπορεί να καταφύγει σε κάποια άλλη λύση αντί της αντικατάστασης ανταλλακτικού. Επιπλέον, επειδή ο ανεξάρτητος τεχνικός δεν εξειδικεύεται σε μία μόνο μάρκα, η λύση αυτή εξυπηρετεί πολύ επιχειρήσεις με ανομοιογενή στόλο περονοφόρων. Από την άλλη μεριά όμως ο χρόνος εντοπισμού και αποκατάστασης μιας βλάβης είναι πολύ μεγαλύτερος.
Οι επιχειρήσεις λοιπόν έχουν να επιλέξουν : είτε μείωση του χαμένου χρόνου μέσω σχετικής ελαχιστοποίησης διακοπών της λειτουργίας των οχημάτων αλλά υψηλότερο κόστος υποστήριξης, είτε περισσότερο χαμένο χρόνο και μικρότερο κόστος υποστήριξης. Προφανώς σε επιχειρήσεις με μεγάλη ένταση εργασίας στην αποθήκη επιλέγουν την πρώτη λύση. Εδώ να μην ξεχνάμε ότι το κυνήγι της «ελαχιστοποίησης του χαμένου χρόνου» επιβάλλει ενίοτε και προβληματικές συνήθειες που μπορεί μεσομακροπρόθεσμα να αποδειχτούν και ιδιαίτερα κοστοβόρες. Για παράδειγμα η σιωπηλή αποδοχή τμηματικών φορτίσεων των μπαταριών των περονοφόρων χάριν της συνέχισης της λειτουργίας του οχήματος μειώνει τη ζωή μιας μπαταρίας με αποτέλεσμα να χρειάζεται αλλαγή στα τρία χρόνια λειτουργίας της αντί για τα πέντε για τα οποία κατασκευάστηκε.
Το γενικό αυτό μοντέλο υποστήριξης διαφοροποιήθηκε πολύ κατά την διάρκεια των χρόνων από το 2010 και μετά. Τα κόστη συμπιέστηκαν και στους δύο τρόπους υποστήριξης, οι αλλαγές των ανταλλακτικών περιορίστηκαν αφού άλλωστε και ο αριθμός των λειτουργούντων περονοφόρων μειώθηκε λόγω έλλειψης αντικειμένου. Οι τελικοί μεγάλοι πελάτες απαίτησαν μεγαλύτερες πιστώσεις οι δε προμηθευτές στην προσπάθεια να εξασφαλίσουν τις εισπράξεις τους μείωσαν έως κατήργησαν τις πιστώσεις με αποτέλεσμα οι ενδιάμεσοι τεχνικοί να προσφέρουν πια μόνο καθαρή υπηρεσία και η προμήθεια των ανταλλακτικών να γίνεται απ’ ευθείας από τον τελικό πελάτη (την επιχείρηση δηλαδή που χρησιμοποιεί τα περονοφόρα) χωρίς την μεσολάβηση ενδιαμέσων. Την περίοδο αυτή ξεκίνησε και η προσπάθεια πολλών επιχειρήσεων να αποκτήσουν μια σχετική τεχνική αυτοδυναμία, τουλάχιστον για συνηθισμένες βλάβες ώστε να περιορίσουν τα επιπλέον έξοδα υποστήριξης από εξωτερικό συνεργάτη τεχνικό.
Ποια είναι η κατάσταση λοιπόν σήμερα; Οι μεγάλοι κατασκευαστές που διαθέτουν τμήματα τεχνικής υποστήριξης των οχημάτων τους συνεχίζουν και θα συνεχίσουν να προσφέρουν συμβόλαια συντήρησης σε επιχειρήσεις που μπορούν να αντεπεξέλθουν οικονομικά και που η βέλτιστη παραγωγικότητα των οχημάτων της είναι μείζονος σημασίας και εξασφαλίζεται 100% από τέτοιου είδους υπηρεσίες. Προφανώς βέβαια και μια επιχείρηση που αγοράζει έναν αριθμό περονοφόρων κάποιου κατασκευαστή δεν μπορεί παρά να αποδεχτεί ένα συμβόλαιο συντήρησης για τα πρώτα χρόνια τουλάχιστον.
Ο αριθμός των ανεξάρτητων τεχνικών από την άλλη μεριά, έχει περιοριστεί σε ένα βαθμό και βασικά επιβίωσαν αυτοί που έχουν οργανωθεί καλλίτερα. Προτιμούν πλέον να δραστηριοποιούνται σε ομάδες παρά μεμονωμένα και έτσι μπορούν και προσφέρουν καλές υπηρεσίες ειδικά σε περιοχές εκτός μεγάλων αστικών κέντρων όπου παραδοσιακά η τεχνική υποστήριξη ήταν πάντα προβληματική.
Οι προμηθευτές των ανταλλακτικών έχουν κι αυτοί περιοριστεί και όσοι επιβίωσαν το κατάφεραν γιατί διαθέτουν στοκ, βελτίωσαν τις διαδικασίες αναγνώρισης ανταλλακτικών και ταχύτητας ανταπόκρισης και δημιούργησαν επίσης υποδομές για επικοινωνία μέσω διαδικτύου (η επικοινωνία μέσω διαδικτύου προτιμάται από όλο και περισσότερες επιχειρήσεις).
Και ο βασικός ρυθμιστής όλου αυτού του συστήματος υποστήριξης περονοφόρων, ο τελικός πελάτης δηλαδή, φαίνεται να βγαίνει πιο ωφελημένος από την περίοδο της κρίσης. Αφ’ ενός έχει αποκτήσει γνώσεις τόσο τεχνικές όσο και οργανωτικές, έχει βρει τις πηγές των ανταλλακτικών και τα προμηθεύεται απ’ ευθείας χωρίς την παρεμβολή ενδιαμέσων ενώ έχει συμπιέσει και τα κόστη υποστήριξης.
Η συνέχεια προβλέπεται ανάλογη. Εκτός και αν πρόκειται για επιχειρήσεις με υψηλή ένταση εργασίας στις αποθήκες τους ή επιχειρήσεις με ανάγκη περονοφόρων ειδικών προδιαγραφών που θα υποστηρίζονται με συμβόλαια συντήρησης, όλο και περισσότερες επιχειρήσεις θα δημιουργούν δικά τους τεχνικά τμήματα για να αποκτήσουν περισσότερη ανεξαρτησία, και σαν συνέπεια θα προμηθεύονται μόνοι τους τα ανταλλακτικά τους. Γενικά, τόσο οι κατασκευαστές περονοφόρων όσο και οι προμηθευτές των ανταλλακτικών θα φροντίσουν να βελτιωθούν προσφέροντας έτσι στον τελικό πελάτη μεγαλύτερη αξία. Το μέλλον προβλέπεται περισσότερο ποιοτικό!